SYDNEY! Dag 2

Dag 2, Sydney

Waar moet ik beginnen? Moet ik eerst Ecuador nog afsluiten of zal ik meteen met Sydney beginnen.

Ik doe maar een combinatie. Terwijl ik hier ben word ik namelijk vaak aan Quito herinnerd. Zoals toen ik afscheid nam op Schiphol, dat was deze keer heel wat minder dramatisch dan zes maanden geleden. Alleen Mutti en Wim zwaaiden mij uit op Schiphol deze keer, en dat ging allemaal zonder tranen e.d. Deze keer wist ik namelijk dat het niet zo’n probleem is om ergens ver weg alleen te zijn. De lange vliegreis, totaal 27 uur, viel me wel mee. Alleen het wachten in London duurde wat lang aangezien ik eigenlijk nogal moe was en ze er niet van die karretjes hadden om je bagage op te dumpen, en ik nogal wat kilo’s op mijn rug droeg. In het vliegtuig naar Sydney heb ik maar één (!!!) film gekeken van het zo grote aanbod op mijn privéschermpje, maar ik was gewoon zo moe. Alleen kon ik niet echt slapen. Ik kwam aan in Sydney zonder enig probleem, mijn bagage was er gewoon enzo dus ik liep de aankomsthal binnen en daar stonden Merryl, Flick en een vriendinnetje van Flick. Dat ging dus al beter dan in Ecuador, voor wie zich dit nog kan herinneren.

Merryl is mijn gastmoeder, Flick (16) mijn gastzusje en Lawrence mijn gastbroer (18). Merryl en mijn echte moeder hebben elkaar ontmoet in Oeganda, vandaar dat ik hier nu zit.

Goed, ze haalden mij dus af van het vliegveld met hun hele kleine autootje (ze hoopten dat ik niet te veel bagage bij me zou hebben) en we stopten onderweg naar huis even bij the Opera House, Harbour Bridge, mijn school en nog wat hartje centrum dingetjes. Wat een stad! Wat een grootsheid straalt ie uit! Zondagavond, overal druk en gezellig. En lekker rondgelopen in een hempje.

Toen kwamen we bij het huis. Vrij oud, niet klein, niet groot. Wel heel gezellig. Mijn kamer is groot! Ik schat zo’n 20 vierkante meter. Na niet al te lange tijd werd het toch tijd om te gaan slapen. Hoewel dat met 10 uur tijdsverschil natuurlijk niet echt lukt.

De volgende ochtend stond ik redelijk uitgerust op, na een nacht naar het plafond te hebben gestaard, en na het ontbijt zette Flick me op mijn bus naar school.
Verschillen tussen de bus hier en die in Quito:
- De bussen rijden hier op tijd, in Quito moet je maar gewoon afwachten.
- De bus wacht hier tot iedereen ingestapt is, als er nog iemand aan komt rennen wacht de bus ook. In Quito gingen de deuren gewoon weer dicht na 10 seconden, onafhankelijk of er nog iemand tussen stond.
- De bus heeft hier een officieel maximum aantal mensen in het gangpad (14), terwijl in Quito dit werd bepaald door de deuren. Zolang die nog dicht konden was de bus nog niet vol genoeg.
- De bus stopt hier bij bushaltes, in Quito stopt ie waar er maar iemand in of uit wil.
- Als je hier een staplaats hebt in de bus hoef je je maar aan één ding vast te houden, in Quito heb je minstens twee armen nodig wil je niet omvallen.
- De bus is hier ongelooflijk duur, terwijl je in Quito overal $0,25 betaalt.
- Hier hebben ze nagedacht over het bussysteem, in tegenstelling tot in Quito. (Een aantal jaren geleden werd daar de Ecovia aangelegd die van noord naar zuid Quito zou rijden over een aparte busstrook in het midden van een grote straat, 6 de Diciembre. Toen ze die busstroken allemaal aan hadden gelegd was het geld op en werd het plan een half jaar lang stopgezet. Tot de bevolking begon te klagen. Toen maakten ze maar wat noodstationnetjes en kochten ze een aantal bussen. Dat leek allemaal goed, tot ze erachter kwamen dat alle bussen de deuren aan de verkeerde kant hadden! Als je namelijk vanaf een halte op het midden van de weg instapt heb je deuren aan de linkerkant nodig ipv de rechter. Echt, écht weer Ecuador.)


Maargoed, nu weer Sydney.

School is echt hartje hartje centrum, in een mooi relatief klein gebouwtje tussen allemaal wolkenkrabbers. Drie minuten lopen van de zee, maarja, waar in Sydney ben je níet vlakbij de zee? Alle nieuwe studenten (± 25) moesten een test maken om het niveau te bepalen. Ik zit in het hoogste niveau. Nu vind ik dat wel best, maar hoe is dat over drie maanden? Ik vond dat wel een beetje tegenvallen. In Quito ben ik vier keer naar een hoger niveau gegaan maar nu kan dat dus al niet meer. Verder kregen we nog eeuwen lang overdreven veel informatie enzo en een klein tourtje in de buurt van de school, en toen waren we vrij om te doen wat we wilden. Alsof we al een hele middaginvulling hadden. Maargoed, ik heb me de hele dag wel vermaakt met een jongen uit Maastricht en een meisje uit Zwitserland. Het lukte me mijn huis weer terug te vinden. En na al die informatie over accomodatie ben ik nog blijer met mijn huis, want alle gastgezinnen zijn op een uur afstand van de school en hebben vier tot vijftien studenten in huis in kleine kamertjes. Debby uit Zwitserland zei dat haar kamer niet eens een deur had. De mensen uit de EF studentenresidentie klagen ook, die delen per 24 mensen twee douches en het eten schijnt een ramp te zijn. Oke, dat heb ik in mijn gastgezin nog niet geproefd, maar na Ecuador kan het soms niet veel erger.

Het gaat dus wel goed hier met mij en mijn volgende bericht komt... later. Want het internet in mijn gastgezin doet het nog niet.