Het einde nadert

Mijn laatste weken waren fantastisch. Ik heb gewoon continue een geweldig gevoel van “mijn leven is super en ik wil dat het altijd zo blijft”. Helaas moet ik binnenkort weer terug naar mijn ‘normale’ leven. Dit klinkt een beetje depressief, maar mijn normale leven is gewoon niet zo cool als mijn leven hier. Maar dit leven kan toch niet eeuwig doorgaan. En natuurlijk heb ik super veel zin om mijn familie, vrienden en vriendinnetjes weer te zien in Nederland!

De afgelopen weken dus. Gevuld met veel uitgaan, veel leuke dingen doen en veel nieuwe vrienden. Ik schrijf nooit over het nachtleven, want ik denk niet dat dat interessant is voor anderen, maar dat is toch wel een van de belangrijkste dingen hier. Ik heb het in Nederland nooit echt geweldig gevonden, maar hier... I love it!
Het enige vervelende was het vertrek van Frida 2 weken geleden. Maar ik weet gewoon dat ik Frida wel weer zal zien in de komende jaren.
Nadat mijn sushi-train & shop maatje (Frida) was vertrokken moest ik mijn tijd vullen met andere dingen dus ging ik zondag met Kizzy (Brazilie) en Nadine (Duitsland) naar een wildlife park ergens ten westen van Sydney, waar de kangaroes om je heen huppelen en knuffelbaar zijn, en zelfs de koalas kun je aaien. Koalas zijn zo schattig en zacht, alleen stinken ze wel een beetje.
Kizzy is een van mijn beste vriendinnen, en ik leer nu ook een beetje Portugees! Dus nu weet ik eindelijk wat de songteksten van Movimento Na Rua betekenen die ik altijd maar wat mee probeer te mormelen.
Ik zal ook even wat vertellen over mijn beste vriend, Laurent (Frankrijk). Om een of andere reden denkt iedereen dat wij samen zijn aangezien zelfs mensen die ik amper ken dat aan mij vragen. Maar Laurent is mijn broer, en hij is het type dat altijd op zoek is naar een meisje voor die nacht, dus mijn taak is om hem in contact te brengen met een knap meisje, wat altijd lollige situaties oplevert.
Mijn beste vrienden zijn dus Laurent, Kizzy en Ekaterina (Rusland). Met Kizzy en Ekaterina en Diego, een zeer, zeer aparte Chileen van 30, heb ik afgelopen weekend een auto gehuurd. Zondag aan het einde van de ochtend (we moesten natuurlijk eerst uitslapen) gingen we naar Canberra, de hoofdstad van Australie! De weg er naar toe is geweldig, het duurt zo’n 4,5 uur, inclusief de vele omweggetjes die we in Sydney hebben gemaakt met dank aan onze betrouwbare gps..., en het landschap is prachtig. Eindelijk had ik echt het gevoel dat ik uit Sydney was. Canberra is de hoofdstad omdat Sydney en Melbourne ruzie hadden over wie van de twee de hoofdstad zou worden, dus toen besloten ze maar een stad in het midden te bouwen en dat de hoofdstad van Australie te maken. We kwamen in Canberra aan om 4 uur en het was ZO SAAI! Er was geen mens te bekennen en alles was dicht. We waren nog wat aan het twijfelen of we in Canberra zouden overnachten of weer terug naar Sydney zouden gaan. Kizzy en ik hadden niet zo veel zin om geld uit te geven aan een hostel, en we vertrouwden het aanbod van 2 bouwbakkers om gratis in hun hotel te overnachten ook niet helemaal, dus gingen we om een uur of 9 weer terug naar Sydney. Maar we hadden wel veel kangaroes gezien in Canberra!! Die huppelen daar gewoon door de stad. Echt supercool.
Ik zal even vertellen over Diego, die dus ook mee was. Hij weet echt álles. De achtergrond van alle talen, de cultuur geschiedenis van vanalles, hij spreekt Russisch, hij leert Quechua, ik kan nog wel eeuwen doorgaan. Het ergste is dat hij werkelijk nooit kan stoppen met praten, over dit soort onderwerpen dus. In de auto wilde ik gewoon slapen dus ik antwoordde niet eens, en nog ging hij maar door.
De dag erop besloten we met onze auto naar Newcastle te gaan, een stad met veel strand zo’n 3 uur van Sydney. De weg er naar toe was weer verbazingwekkend. En Diego was eindelijk stil op de terugweg, nadat we tegen hem hadden gezegd dat hij echt moest leren af en toe stil te zijn. Later hoorde ik van Laurent dat dit een van de beste weekenden van Diego’s leven was geweest, haha!
Woensdag had ik mijn afscheidsfeestje! Nadat ik met Laurent de nodige inkopen had gedaan begonnen we bij mij thuis (Merryl stelde het zelf voor!) en we eindigden in de stad, en het was zo’n cool afscheidsfeestje!! De volgende morgen sleepte ik mij weer vroeg uit bed om een dagje met Merryl uit te gaan. Ik wist al wat we gaan doen, want een paar dagen geleden had ik het volgende berichtje ontvangen:

Can you get thursday off work. I wanted to take joos on bridge climb as a surprise and it would be good if you could join up. Or you could make it a half day. Let me know. Love mum

Niet bedoeld voor mij, maar voor Lawrence dus! De bridge climb is hier een van de grootste toeristische attracties (maar kost bijna 200 dollar). Donderdag gingen Merryl en ik dus de harbour bridge beklimmen! (Lawrence kon geen vrij krijgen.)
Na deze klim reden we naar Watsons Bay om aan het strand te lunchen en hierna liepen langs kliffen en stranden en reden we door mooie wijken van Sydney. Het was gezellig en ik ga Merryl missen, ze is zó aardig. Die avond nam ik Merryl, Flick, Lawrence en Emily (Lawrence’s vriendin) mee uit eten.

Vandaag mijn laatste dag op school. En mijn laatste dag in Sydney. En mijn laatste dag van 9 maanden reizen. Mijn laatste berichtje schrijf ik als ik thuis ben!

Mijn laatste foto album met fotos van mijn gezin hier, mijn vrienden, mijn weekendje weg en koalas en kangaroes. http://joosfeenstra.mijnalbums.nl (wachtwoord: joos)