W 24-25: Mooie uitzichten en een huwelijksaanzoek

Woensdag 23 januari
Als ik in Quito zou wonen, weet ik nu waar. Vanmiddag ging ik met Claudia en Saskia naar een wijk in Quito die een erg mooi uitzicht scheen te hebben. We moesten wel behoorlijk wat stijle weggetjes en trappetjes op en af maar het uitzicht was het waard. Er waren ook aardig wat leuke huisjes.

Donderdag 24 januari
Bartolo , de wereldvreemde jungleindiaan, belde me vandaag op om me mee te delen dat hij morgen weer naar Quito komt. Ik zal wel zien of het waar is. Je kan namelijk niet altijd blindelings op een Ecuadoriaan vertrouwen. Mijn gitaarleraar bijvoorbeeld. Ik had maandag les, stuurt ie een uur van te voren in een keer een smsje dat hij me voortaan geen les meer kan geven omdat hij nu voor een paar maanden in een andere stad woont. Gelukkig had ik nog niet vooruit betaald!

Het weekend
Van mijn een-na-laatste weekend in Quito (ja, de tijd gaat schrikwekkend snel) moest ik natuurlijk nog even genieten. Dus ging ik zaterdag met Saskia en Claudia naar een hacienda die tussen verschillende vulkanen ligt om weer een paardrijtocht te maken. In het begin vond mijn paard, Alfarito, gras eten belangrijker dan mij gehoorzamen, maar na een half uur was zijn maag volgens mij wel gevuld en luisterde hij wel goed. Het was weer een indrukwekkend mooie tocht. Helemaal moe kwamen we ’s avonds weer thuis en Quito en ik viel bijna meteen in slaap. De volgende dag besloten we onze spierpijn er even uit te lopen door meer dan 300 treden te beklimmen om naar een café te gaan wat een mooi uitzicht zou hebben. Gelukkig was dat waar. Verder probeerde iemand ons nog te bekogelen met een waterballon maar gelukkig kon de persoon die ergens verstopt zat niet zo goed richten. Maar Carnaval is wel echt begonnen hier. (En het duurt twee weken)

Maandag 28 januari
Vandaag weer school. Toen ik mijn mail opende had ik een mailtje van Bartolo. Ik zal het mailtje even kopieren:

olajooscomofoetuestulioenquitoquierosabeprontoestaretudadomerecuerlodeviajedetiquierocasarcontigoeldiamartespolatardeestareeconmiermanoyomeboiaestudiarencostaricapounañodespoesireeotropaipensandoirepotiyoestoienbañosqueerosaberdetumamaqueenregresaaecuadorescribemeparasabertometoteimopajooscoweapenentebitobotoponemteimopaomegopobopaboanamoonconecaacareteracocaotelaoca wimontaestoitisteesto i

Wat ik hieruit heb weten te ontcijferen is dat hij met mij wil trouwen (het stukje ‘quierocasarcontigo’). Uiteraard ging ik in op zijn voorstel, wie wil er nou niet de vrouw zijn van een 1,20 meter lange inheemse jongen die niet precies weet hoe oud ie is en die in een gemeenschap woont die een pijl met gif erin op mij af zou schieten zodra ik een voet in hun territorium zou zetten.

Maarja, woensdag komt hij dus wel in Quito met een cadeautje voor mij, wat dat dan wel mag wezen.

Donderdag 31 januari:
Dinsdag belde mijn toekomstige echtgenoot dat hij in Quito was met een klein cadeautje voor mij, dus dat ik maar even naar hem toe moest komen. Dus ik ging naar hem toe om vervolgens een hele tas vol zelfgemaakte (rare) cadeautjes te ontvangen: armbandjes, een enorme ketting, twee verentooien, wat losse veren en nog wat ondefenieerbare objecten. Maar wel schattig van hem!!

Mijn plannen:
Vanaf vanmiddag ga ik voor 7 dagen rondreizen in het zuiden van Ecuador met Claudia, Saskia en Noemie. Vervolgens gaat Claudia terug naar Zwitserland en een week later zit ik ook in het vliegtuig naar huis. Ik heb er heel veel zin in om even thuis te zijn... Alleen niet om hier weg te gaan.