Week 17 Galapagos

Ik ben net teruggekomen van de Galapagos, de eilanden waar werkelijk óveral dieren zijn, reuzenschildpadden, zeeleeuwen, leguanen, pinguins, flamingo’s, blauwpotige vogels en vele tropische vissen die allemaal totaal niet bang voor je zijn, waar de oceaan superhelder en groen is, waar het weer perfect is... Het was helemaal fantastisch. En ongelofelijk, tijdens het snorkelen wat we elke dag deden, kwamen de zeeleeuwen met ons spelen. En dat terwijl je al tussen de zeeschildpadden zwemt.
Toen we aankwamen hadden we meteen een meevaller want we hoefden maar $25 parkentree te betalen in plaats van de verwachte $100, vanwege ons studentenvisum. De eerste drie nachten hebben we op het eiland Santa Cruz in een hotel geslapen en overdag dagtours gemaakt (of ’s nachts, want eentje begon al om 5 uur ’s ochtends). De laatste vier dagen zaten we op een cruiseschip. En wel voorzien van werkelijk álle luxe: jacuzzi op het zondek, een ruime kamer en badkamer voor ons drieën, iemand die drie keer per dag onze kamer schoonmaakte, internet aan boord, bar, eetzaal met goddelijk buffet, wij drieën en 87 rijke oudjes. Oke, dit laatste is een beetje overdreven, want er was nog een groep Ecuadoriaanse meisjes, maar voor de rest was de gemiddelde leeftijd zo’n 60 jaar. Precies wat we verwacht hadden, en daardoor extra grappig. 50 crewmembers stonden voor je klaar om werkelijk alles voor je te doen. Alle luxe die ik in Ecuador tot nu toe heb gemist is in vier dagen ingehaald. We hadden voor deze boot gekozen vanwege de tocht in de eerste plaats. De andere opties (kleine boten) gingen lang niet naar zo veel eilanden omdat die gewoon niet zo snel kunnen varen. Verder was deze 4 sterrenboot voor ons niet eens zoveel duurder dan de 1 ster boten. En toen moesten we vandaag weer terug naar Quito, we hadden er totaal geen zin in. Na zo’n perfecte week ga je de nadelen van Quito, waar ik tot nu toe de tijd van mijn leven heb gehad, toch beter zien. Het feit dat je ALTIJD op moet letten dat niemand je spullen jat, de drukte, de overvolle bussen, de smog, de regen, enz. En toen ik thuiskwam was Sofie er natuurlijk niet meer, want zij is dit weekend weer naar Denemarken vertrokken. En ze had me zó’n lieve brief geschreven. Dus ik was/ben vanavond erg treurig en moest de hele tijd huilen. Wat overigens de eerste keer was sinds ik in dit huis ben aangekomen op 16 augustus. Het is dus weer even wennen hier, en nu Sabrina volgende week terug naar Zwitserland gaat en Maude weer naar Frankrijk, heb ik momenteel even geen zin meer. En nu ga ik slapen want ik ben ook doodmoe.

Foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=DIP6UQD6
of:
http://joosfeenstra.mijnalbums.nl met als wachtwoord: joos